هر روز همچون تصویری در کنار خیابان می روید و سپس با عبور ماشینی ناپدید می شود این اتفاق هر روزه هنگامی که خورشید طلوع می کند و نور زرد رنگش را بر آسفالت خیابان می پاشد می افتد.
تصویر صامتی از یک حرکت تکراری ایستادن و سپس ناپدید شدن اما چنین تصویری او را به دیدن هر روزه عادت می دهد داستان جذابی از نفوذ آهسته یک اضطراب در قلبی که هر روز با نور خورشید گرم می شود.
روز ها می گذرد تصویر ناپدید شدن را از سر می گیرد انگار می خواهد گم باشد می ترسد روزها او را به بازی بگیرند.
سلام به تو دوست خوبم ....
و ب جالب و پر محتوایی داری ...سیوش میکنم که با دقت کافی بخونمش .... حتما من رو از به روز رسانی وبلاگتون مطلع کنید .... از امروز به بعد من یکی از طرفدارای وب شما هستم
(¯`v´¯)
`*.¸.*´
¸.•´¸.•*¨) ¸.•*¨)
(¸.•´ (¸.•´ .•´ ¸¸.•¨¯`•
_____****__________****
___***____***____***__ ***
__***________****_______***
_***__________**_________***
_***_____________________***
_***_____________________***
__***___________________***
___***_________________***
____***__MYHOTLOVE__***
______***___________***
________***_______***
__________***___***
____________*****
_____________***
خوشت بیاد یا نه، روزگار همه رو به بازی گرفته؛ بازی روزمرگی.
البته شاید به دلایلی خیلی هم بد نباشد. به هر حال، باید زندگی کرد، باید.