و هنگامی که چشم می گشایم تا  روز را از سر بگیرم  اضطراب به آرامی نگاهم را پرمی کند من می مانم و یک دنیا ندانسته که گاه گاهی بر من فرود می آید.

من مانده در نیمه راهی که به هیچ سرزمینی نمی رسد

تا بی نهایت

خواهم دوید

 تا انتهای این جاده