همه جا پر است از مه
کور کور پا بر زمین می کشم
هیچ رنگی وجود ندارد
رطوبت و سرما هر لحظه بر تنم می نشیند
دستهایم را پناهگاه تنهاییم می کنم
و می اندیشم
که من
مانده در جاده ای که به هیچ سر زمینی نمی رسد
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد